Na linii wzroku (Auf Augenhöhe) 2016

Michi, odkąd pamięta, mieszkał w domu dziecka. Nie zna innego życia i dobrze sobie radzi wśród kolegów i opiekunów, choć tęskni za mamą. Mama chłopca zmarła, kiedy miał kilka lat i zostało po niej wyłącznie pudełko pamiątek. Pewnego dnia Michi odnajduje pośród nich nigdy nie wysłany list, a na nim nazwisko i imię swojego ojca – Tom Lambrecht. Próbuje go odwiedzić, nie wiedząc czego się spodziewać, jednak mężczyzny nie ma w domu. Chłopiec dowiaduje się od sąsiadki, że pojechał na wyścigi kajakowe. Michi jest pełen dobrych przeczuć, więc zostawia mu pod drzwiami liścik. Kiedy już zbiera się do powrotu, do mieszkania wraca Tom Lambrecht, który ku wielkiemu zdziwieniu chłopca okazuje się być karłem. Michi próbuje wyjąć liścik zza drzwi, ale jest już za późno. Na skutek intrygi kolegów, karzeł odwiedza go w domu dziecka, co okazuje się wielką katastrofą.

Moja ocena: 10/10 („arcydzieło”) Może się spodobać dzieciom, ale w gruncie rzeczy kierowany do bardzo szerokiego grona widzów. Luis Vorbach przekonująco wcielił się w chłopca z domu dziecka imieniem Michi, który dowiaduje się, że ma ojca, ale jest zawstydzony i zdruzgotany odkryciem, że to karzeł. Wstyd nie pozwala mu się z tym pogodzić. „Na linii wzroku” to niezwykle wzruszająca tragikomedia o dumie, akceptacji, miłości, odmienności i budowaniu charakteru w konfrontacji ze swoimi słabościami. Twórcy, mimo podjęcia bardzo ambitnego i ciężkiego w gruncie rzeczy tematu, przedstawili całą historię z ogromną dawką humoru, więc nie jest on przytłaczający.
Film „Na linii wzroku” już wkrótce wejdzie do kin w Polsce. Premiera 16 marca 2018.
Podobne:
O miłości do ojca pomieszanej z zażenowaniem i wstydem traktuje zaledwie garść filmów. Jednym z najpiękniejszych jest holenderski dramat familijny „Sekret magika„. Polecam.