Vinski mieszka wraz z mamą Kristą w prowincjonalnym fińskim miasteczku. Jego mama samodzielnie prowadzi cukiernię i jest bardzo zapracowana. Krista bardzo kocha Vinskiego, ale nie zawsze jest w stanie poświęcić mu tyle czasu, ile na to zasługuje. Na domiar złego chłopiec regularnie wpada w kłopoty za sprawą prześladującej go bandy Jusso. Jedyną osobą, która broni Vinskiego jest jego koleżanka z klasy imieniem Roosa.
Pewnego dnia po szkole poturbowany przez bandę Jusso chłopiec idzie do apteki po plaster i wodę utlenioną. W aptece Vinski spotyka tajemniczego siwowłosego farmaceutę, który nie tylko opatruje mu ranę, ale wręcza również pył niewidzialności. Za pomocą tego specyfiku chłopiec może znikać, a nawet przechodzić przez ściany. Aptekarz wyjawia chłopcu, że pyłu mogą używać tylko osoby o czystym sercu i wyłączenie w dobrym celu. Vinski wraz z tajemniczym mężczyzną postanawiają złapać grasującego w okolicy złodzieja w żółtych rękawiczkach.
Moja ocena: 10/10. „Vinski i pył niewidzialności” to pasjonujący film przygodowy z wątkiem detektywistycznym. Charakteryzuje się wartką akcją, sympatycznymi protagonistami, jest oparty na powieści Simo Puupponena o tym samym tytule. Vinski przechodzi wewnętrzną przemianę, nabiera pewności siebie, docenia wartość przyjaźni, dorasta. Jednym z najciekawszych wątków filmu jest relacja Vinskiego z mamą – pełna czułości, a jednocześnie typowych w tym wieku nieporozumień. Myślę, że największą siłą filmu „Vinski i pył niewidzialności” jest świetne aktorstwo i scenariusz, film pokrzepia, poprawia humor i przywraca wiarę w ostateczny tryumf dobra nad złem. Polecam!
