Tumman veden päällä 2013

Pete wychowuje się wraz z młodszą siostrą w przeciętnej fińskiej rodzinie. Jest szczęśliwym, choć nieco milczącym dzieckiem. Wkrótce w jego serce po raz pierwszy wkrada się niepokój, kiedy przypadkowo jest świadkiem zajścia, w wyniku którego matka zabiera dzieci od męża i wynosi się do dziadków. Tam chłopczyk szybko zapomina o problemach, ponieważ dziadek uwielbia opowiadać różne historie i pokazuje wnukowi tajemnicze światło, które od tego momentu towarzyszy mu w najważniejszych momentach jego życia. Matka jednak decyduje się na powrót do męża, mimo że po alkoholu ma on skłonności do agresywnych zachowań. Pete uważnie obserwuje relacje między rodzicami, uczy się pokonywać lęki i przygotowuje do pójścia do szkoły.

Moja ocena: 10/10 („arcydzieło”) „Tumman veden päällä” to autobiograficzny film znanego fińskiego aktora Petera Franzéna, który w ten sposób przeniósł na ekran swoje wspomnienia wydane wcześniej pod tym samym tytułem, zadebiutował jako reżyser filmowy, a zarazem wcielił się w jedną z mniej znaczących ról. To szczera, niemal bezpośrednia relacja z dzieciństwa, która z humanizmem i zrozumieniem traktuje o ludzkich słabościach i życiowych komplikacjach.  Największym atutem filmu jest to, że Peter Franzén zdołał uchwycić najbardziej przełomowy moment w życiu każdego człowieka – kształtowanie się charakteru poprzez dziecięce doświadczenia, eksperymenty i pomyłki oraz obserwacje świata dorosłych.