Die Vorstadtkrokodile 1977

Dziesięcioletni Hannes musi przejść test odwagi, żeby dołączyć do bandy Krokodyli. Chłopiec wchodzi po chwiejnej drabince na szczyt rozsypującej się fabryki. Kiedy próbuje zejść poślizga się i zawisa na wysokości. Zauważa go przez lunetę mieszkający kilka ulic dalej niepełnosprawny Kurt, który w porę wzywa pomoc. W podzięce Hannes zgadza się zabrać go ze sobą na spotkanie Krokodyli. Jego pojawienie się wywołuje jednak konsternację i sprzeciw pozostałych członków bandy. Z czasem chłopcy zaczynają akceptować odmieńca.

Moja ocena: 10 („arcydzieło”) W filmie „Die Vorstadtkrokodile” Wolfganga Beckera czuć ducha lat siedemdziesiątych. Jest on obecny nie tylko w swobodnych strojach i „rozpuszczonych” fryzurach bohaterów, ale też w rewelacyjnej ścieżce dźwiękowej, która łączy w sobie pop, jazz i awangardę. Na uwagę zasługuje też ciekawie odmalowany portret niemieckiego społeczeństwa czasów NRD, który zachwyca szczegółowością socjologicznych obserwacji: ówczesnych relacji rówieśniczych i międzypokoleniowych, sposobów zachowania się i spędzania wolnego czasu. Historia niepełnosprawnego chłopca, który stara się dostać do rówieśniczej paczki okazała na tyle wartościowa i ważna dla niemieckiej kinematografii, że w 2009 roku doczekała się powtórnej ekranizacji w postaci filmu „Krokodyle z przedmieścia„.

Podobne:
Inne niemieckie filmy i miniseriale dla młodzieży powstałe w duchu lat 70-tych to „Das fliegende Klassenzimmer„, „Krempoli – Ein Platz für wilde Kinder” oraz „Das Haus der Krokodile„.