Aniki-Bóbó 1942

Sentymentalny powrót do dzieciństwa – przygody grupki łobuziaków z portowego miasta w Portugalii

Jedenastoletni Carlitos (Horácio Silva) zakochuje się w Terezinhie (Fernanda Matos). O względy dziewczynki  zabiega też starszy i silniejszy Eduardinho (António Santos), w porównaniu z którym wątły i nieśmiały Carlitos ma niewielkie szanse. Pewnego dnia Carlitos i jego najlepszy przyjaciel Pompeu (Feliciano David) zauważają, że Terezinha patrzy na wystawę sklepu, na której stoi piękna lalka. Chłopcy chcieliby ją kupić, ale nie mają pieniędzy.
Moja ocena: 8/10 („bardzo dobry”)

Manoel de Oliveira
Aniki-Bóbó” to debiut fabularny Manoela de Oliveiry (wcześniej kręcił krótkometrażowe dokumenty). Jest to ekranizacja opowiadania „Os Meninos Milionários” autorstwa João Rodriguesa de Freitas. Po nakręceniu tego filmu Manoel na ponad 20 lat wycofał się z kina. Zajął się wtedy rodziną – żoną i czwórką dzieci. Zaczął być aktywny dopiero od lat 50-tych aż od dziś. Film „Aniki-Bóbó” jest dziś uznawany za jedno z czołowych osiągnięć kina portugalskiego okresu neo-realizmu. W 2010 roku wydano go na DVD w odrestaurowanej cyfrowo wersji.
„Aniki-Bóbó” to nie jedyny film Manoela de Oliveiry z chłopięcą obsadą. W 1990 r. nakręcił „Non, ou a Vã Gloria de Mandar” w którym wystąpiło ośmiu chłopców jako amory. Zaś w 2001 r. powstał film o dziadku, który musi się zaopiekować wnukiem po tragicznej śmierci jego rodziny „Wracam do domu” („Je rentre à la maison„).

Dodaj komentarz