Yoo Il-Han pracuje jako reżyser w teatrze dla dzieci. Jest aroganckim i przemądrzałym typem, który szuka sławy i zdecydowanie przecenia swój talent. Kiedy nie udaje mu się dostać wizy do Stanów, gdzie zaoferowano mu pracę na Broadwayu, postanawia wziąć udział w telewizyjnym konkursie, który ma wyłonić reżysera i głównego aktora chłopięcego do wysokobudżetowego musicalu „Król Jungjo”. Traf sprawia, że Yoo Il-Han ma mentorować utalentowanego Young-Kwana, którego koreańsko-filipińskie pochodzenie znacznie obniża ich szansę na wygraną. Szybko okazuje się również, że chłopiec jest szalenie utalentowany wokalnie, ale niestety nie potrafi tańczyć.
Moja ocena: 7/10 („dobry”) Podejmujący ryzykowny temat dyskryminacji osób o pochodzeniu filipińskim „My Little Hero” uzyskał słabe wyniki w koreańskim box office. Trwa ponad dwie godziny, ale mimo to ogląda się go z zainteresowaniem. Jak na film o muzyce, zawiera jednak zbyt mało musicalowych scen (są rewelacyjne!).
Podobne:
Za odpowiednik „My Little Hero” w anglosaskim kręgu kulturowym można uznać brytyjską komedię „Ale szopka!„. Opowiada ona o nauczycielu, który przygotowuje niezbyt zdolne (na pierwszy rzut oka) dzieci do roli w przedstawieniu jasełkowym. Młodzi wykonawcy są przekonani, że przyjedzie do nich reżyserka z Hollywood, żeby z ich przedstawienia zrobić musical.
