Sześcioletni Dimka wychowuje się bez ojca. Chłopiec często zastanawia się, dlaczego inne dzieci mają oboje rodziców, a on nie. Ponieważ mama opowiada mu, że dzieci kupuje się w markecie, Dimka dochodzi do wniosku, że podobnie jest z ojcami. Kiedy dostaje od mamy pół rubla, idzie na miasto poszukać odpowiedniego taty
Moja ocena: 10/10 (arcydzieło) „Kupiłem tatę” („Я купил папу”) to jeden z filmów radzieckiego reżysera Eliasza Freza (Илья Фрэз) często tworzącego z myślą o młodej publiczności. Jego najbardziej znane filmy to „Chudak iz pyatogo B” („Чудак из пятого Б”) i „Ryzhik” („Рыжик”).
Wszystkie środki użyte w filmie „Kupiłem tatę” służą jednemu celowi – jak najdoskonalszemu odzwierciedleniu sposobu myślenia i postępowania małego chłopca. Na uwagę zasługują szczególnie piękne panoramiczne zdjęcia, które dzięki odpowiednim sztuczkom technicznym i zastosowaniu perspektywy pokazują monumentalizm ruchu ulicznego i miejskich zabudowań z punktu widzenia małego dziecka. Napisana specjalnie dla tego filmu muzyka podkreśla stany emocjonalne chłopca i świetnie współgra z dynamicznym montażem. Wiele sekwencji w mistrzowski sposób nawiązuje do klasyki radzieckiego kina i jest godne niektórych dzieł Siergieja Eisensteina.
Podobne
Polecam przede wszystkim podobny bułgarski film „Tygrysiątko”, w którym pięcioletni Dimo zapisany przez mamę do przedszkola, ucieka z niego i spędza cały dzień zwiedzając miasto i zapoznając się z jego mieszkańcami. Na podobnym pomyśle oparta jest też inna radziecka komedia „Bolshie khlopoty iz-za malenkogo malchika” („Большие хлопоты из-за маленького мальчика”), która opowiada o sześciolatku, który ucieka z planu filmowego i co chwilę jest widziany w różnych częściach miasta.
