Wujek Poldi, który od wielu lat dba o czystość miejskich trawników, wkrótce przechodzi na emeryturę. Codziennie po powrocie z pracy powtarza jak bardzo będzie mu brakować zielonej trawy. Niestety podwórko na którym mieszka zostało wyłożone płytkami. Mały Misu postanawia uszczęśliwić Poldiego, więc wraz z zaprzyjaźnionym palaczem węgla i pewną nieśmiałą dziewczynką z sąsiedztwa przygotowują plan zasadzenia na podwórku trawy. Jednak wkrótce przed bohaterami zaczynają się piętrzyć liczne przeszkody. Zostało niewiele czasu, żeby dopełnić wszystkich formalności i wykonać zadanie zanim wujek Poldi przejdzie na emeryturę.
Moja ocena: 9/10 („rewelacyjny”) Głównym bohaterem „Trawników wujka Poldi” jest Misu (w tej roli Gyuri Hintsch), mały ale odważny chłopczyk o nieposkromionej wyobraźni. Dzięki rozpierającej go energii i niewątpliwemu urokowi osobistemu Misu wciąga w swój plan wszystkich mieszkańców podwórka. Film w sympatyczny, a jednocześnie nieco karykaturalny sposób pokazuje problemy węgierskiego społeczeństwa lat 70-tych, takie jak opieszałość urzędników, izolację poszczególnych grup społecznych oraz receptę na ich rozwiązanie czyli uprzejmość i wzajemną pomoc.
Podobne:
Magiczny klimat filmów z lat 60-tych i 70-tych – „Człowiek idzie za słońcem„, „Filipek„
